Knecht Ruprecht

Der kloane freche Heribert –
die Nervensäg‘ vom ganzen Haus
war ziemlich keck und aufgeklärt
bezüglich Storch und Nikolaus."Ha, Nikolaus im roten Hemad,
des is doch bloß a Kinderschreck,
glabst, wenn a soicher zu mir kemmet,
daß i den unbandig derbleck

I woaß genau, wia de Geschicht is,
es gibt ja gar koin Nikolaus
Wenn oaner zu mir kam, ganz gwiß,
den lachert i bloß richtig aus"

So hat der kloa, frech Heribert-
vom Häuserblock de größte Plag-
im Hof drunt umananderplärrt
am Nikolaustagnachmittag.

Doch wias na dunkel wird, zur Nacht,
siecht ois a bisserl anders aus.
Der Heribert hot aufgregt glacht:
"Ha – so a Krampf, – Sankt Nikolaus"

Do pumperts an der Tür ganz laut,
a Riesenkrampus poltert rei –
der Heribert hot gschluckt und gschaut
und – halt ‘se bei der Mama ei‘.

Der Krampus schimpft und halt sei Predigt,
schütt‘ erst am Schluß sein Sack no aus –
der Heribert, total erledigt,
steht do als wia a taufte Maus.

Erst wia oiß rum is – längst komplett,
kimmt in sei Mundwerk wieder Leben:
"Wenn mi der Kampus oglangt hätt,
na hätt i eahm an Fuaßtritt geben"

"I wollt bloß net" – so lüagt er schlecht –
"daß der die Treppen abiflieagert…
und jetza, Mama – waars halt recht,
wenn i a trockne Hosen kriegert"

Knecht Ruprecht

Denkt nur, ich habe heute Knecht Ruprecht gesehen,
Er kam aus der Kneipe und konnte kaum stehen.
Er wankte hinüber zum Tannenwald,
den Bauch vollgeschlagen mit Hannen Alt

Themen in diesem Beitrag:

WeihnachtenGedichte
WordPress Cookie Hinweis von Real Cookie Banner